De jaarlijkse BOSS TuDelft studiereis ging dit jaar naar Sao Paulo en Rio de Janeiro in Brazili?. Als een van de docenten RE&H (Real Estate and Housing) was ik mee op deze geweldige reis. Het bleek voor mij een ontdekkingsreis. Hieronder de tweede van vijf ontdekkingen.
Tijdens een lezing op de universiteit van Sao Paulo vertelt professor Gabriel Mariz Gon?alves over de geschiedenis van deze enorme stad. Het is een turbulente geschiedenis van een stad die vanaf het begin van de vorige eeuw snel is gegroeid en na de tweede wereldoorlog in een ongekend tempo. Het wordt ons duidelijk dat dit niet zonder groeipijn is gegaan en nog steeds heeft deze enorme stad problemen die niet eenvoudig opgelost kunnen worden. De protesten van de bevolking in de afgelopen maanden zijn daar een uiting van.
In andere lezingen en presentaties die we de afgelopen dagen hebben gehoord werd geklaagd over de laksheid van de gemeente en vond men dat veranderingen nogal langzaam gaan. Maar als je ziet wat deze stad is en wat er wordt gebouwd, vraag ik mij af of dat helemaal terecht is.
In 1945 leven er in Sao Paulo circa 1,6 miljoen mensen en nu, in 2013, circa 11 miljoen. Al meer dan vijftig jaar groeit deze stad jaarlijks met gemiddeld 180.000 mensen. Dat is per jaar de omvang van een middelgrote Nederlandse stad als Groningen! Deze stad, Sao Paulo is ge?xplodeerd! Sao Paulo is niet alleen groter geworden maar vooral ook hoger en voller. Het is niet vreemd, Sao Paulo is samen met Rio de Janeiro het economische hart van dit land.
Overal zijn wegen en overal is verkeer. Ik heb geen stad gezien waar de verkeersintensiteit zo goot is als hier. En de drukte houdt nooit op. De avondspits is vaak om negen uur niet minder dan om zes uur. Er wordt gebouwd aan nieuwe ziekenhuizen, nieuwe scholen, extra wegen en nieuwe havens. Maar ook wordt er gebouwd aan nieuwe metrostations langs, onder andere, de Avenida Rebou?as waar ons hotel staat. Naar aanleiding van de volksprotesten van de afgelopen maanden heeft de president van het land Dilma Rousseff aangekondigd opnieuw te zullen investeren in infrastructuur en in openbaar vervoer.
Ook het onderhouden van de stad moet een enorme klus zijn. Vaak zijn straten, wegen en trottoirs kapot. Toch wordt overal schoongemaakt en geveegd en dagelijks wordt gerepareerd aan straten en de trottoirs. De gemeente investeert, zoals wij in Parais?polis, een van de grote favelas hebben gezien, in het verbeteren van de leefomstandigheden en de infrastructuur. Door nieuwe huizen te bouwen en de bijbehorende infrastructuur, wegen en openbaar vervoer, rioleringen etc.
Overal in de stad zien we kranen en bouwplaatsen. In het centrum en in het zakencentrum van de Avenida Paulista. Maar ook in de twee andere zakencentra van deze stad langs de rivier Pinheiros in het westen staan veel bouwkranen.
Maar Sao Paulo is een stad met groeipijn en schijnbaar onoplosbare problemen. De stad telt honderden favelas waar mensen wonen in zeer slechte omstandigheden en langs open riolen. Sommige bronnen spreken van 20% van de bevolking maar anderen zeggen dat het meer is. In ieder geval krijgen we te horen dat circa 90.000 woningen van zeer slechte kwaliteit zijn en vervangen moeten worden. In delen van de stad heerst tuberculose. Het onderwijs is, zo wordt ons verteld, van slechte kwaliteit en ook de gezondheidszorg is vaak slecht. Alleen de priv? klinieken zijn goed maar slechts betaalbaar voor de rijken. De inkomensverschillen zijn enorm groot en het verkeer een enorme chaos en het metronet is veel te klein voor deze enorme stad. Er is corruptie in het land en veel politici maken misbruik van hun positie. De bevolking komt de afgelopen maanden in opstand.
Ondanks al deze problemen bruist het in deze stad en trekt ze grote groepen mensen aan. Om er te wonen, te studeren en te werken. Maar ook trekt deze stad nieuwsgierige toeristen en mijn nieuwsgierige studenten van BOSS. En misschien wel vanwege de groeipijn is Sao Paulo die fascinerende stad die, in de weken dat we hier zijn, geen moment verveelt. Groeipijn is fascinerend.